سیاست اسلامی مبتنی بر عدالت و مساوات و دوری از تجمل و سلطه طلبی و برتری خواهی و احساس طاغوتی گری است.
میتوانیم به یک مطلب در اینجا اشاره کنیم که رکن اساسی حکومت اسلامی است و آن دوری از ساخت و ساز و بناهای دولتی و حکومتی طویل و عریض که شاخصه نظام طاغوتی است.
ساختمانهای مجلل و بزرگ که نشانه حکمرانی و تسلط بر مردم و قلمداد کردن دولت به عنوان یک قدرت و شوکت و ثروت و تشکیلات عظیم و مستقل از ملت و تافته جدا بافته است. و در حقیقت زهر چشمی به مردم میباشد.
بایستی از بناهای مردمی که مردم احساس کنند مال خودشان است و هر وقت میخواهند وارد آنجا بشوند استفاده شود.
بلکه باید برای ادای نماز وارد بشوند و حتی بر حکومتیها در آن جا حق تقدم دارند و نهایتا شراکت دارند.
سیاست اسلامی مسجد محور است وتمامی کارهای آن در مسجد صورت میگیرد که مردم مسجد را از آن خودشان میدانند و با آن بیگانه نیستند و احساس قدرت طلبی حکومت را نخواهند داشت.
معلوم است که مقر حکومت پیامبر اکرم (ص) مسجد النبی مدینه بود و در دوره مبارزاتی و شروع دعوت پیامبر (ص)، مرکز کعبه بوده است.
مرکز حکومت حضرت امیر (ع) مسجد کوفه بوده است.
مرکز حکومت امام زمان مسجد سهله و مسجد کوفه است.
حتی خلفای غاصب مانند خلیفه اول و دوم و سوم همین رویه را داشتند بلکه حتی معاویه و یزید و دیگر خلفای اموی در مسجد اموی حکمرانی میکردند.
شاید کسی بگوید زمان فرق کرده و بشر پیشرفت کرده و امکانات بشر بیشتر شده وکارهای یک دولت انقدر زیاد و شاخه شاخه است که نمیتوان این کارها را در مسجد انجام داد.
ولی میشود گفت که پیشرفت بشر در زمان امام زمان (عج) یقینا بیشتر خواهد بود و تمام نیاز یک حکومت در همین مساجد تامین خواهد شد.
این تشکیلات طویل و عریض حکومتی ناشی از خوی تسلط و استکبار و دخالت در ریز و درشت کارهای مردم است.
واین خو از قدیم بوده و شاید ریشه در دولت فراعنه و دولت بابلیها مانند نمرود و بخت النصر و روم قدیم و قیاصر روس و بنی امیه دارد که دارالاماره در کوفه ساختند و مشابه آن در بصره و دیگر امصار اسلامی.
در دوره حکومت عباسی کاخ سازی برای مرکز حکومت و این ساختمان سازی مجلل وجهه رسمی پیدا کرده که تا به امروز از آن پیروی میشود.